Love is all you need!

Er was eens… een vrouw die na een verblijf van 5 jaar in Noorwegen en Frankrijk, besloot om terug te gaan naar Nederland. Met het vooruitzicht op een baan in de wijngaarden, ging ze zomer 2012 in het zuiden van Nederland wonen. Daar wacht Veer nog steeds op de baan… 

Once upon a time there was… a woman who, after living in Norway and France for 5 years, decided to move back to the Netherlands. With a job in the vineyard ahead, she decided to live in the south of the Netherlands, summer 2012. There she is still waiting for the job…. 

Er was eens… een man die al zijn schepen in Nederland verbrandde en voor onbepaalde tijd naar Australië vertrok. Al wwoofend trok hij 2 jaar door DownUnder tot het tijd werd om terug te gaan naar zijn roots. Dus ging Henk terug naar Maastricht… 

Once upon a time there was… a man who burned his bridges behind him and went to Australia. For 2 years he explored DownUnder while wwoofing until it was time to go back to his roots. So Henk returned to Maastricht…

Veer: 

Op 8 oktober ging ik druiven plukken op een groot wijnlandgoed en kreeg daar niet zo fijn nieuws over mijn toekomstige werkgever te horen. Nieuws die de droombaan deed wankelen. Helemaal in zak en as, ging ik naar huis waar de muren op me af kwamen. Waar zou ik in vredesnaam gaan werken, nu het erop leek dat de droombaan niet door zou gaan. Het enige dat ik voor me zag, was een gapend gat. Een afspraak aan het eind van die dag om te praten over vrijwilligerswerk in het filmhuis van Maastricht, had ik de dag ervoor vanwege de druivenpluk, geannuleerd. De reservering voor de film nog niet, dus besloot ik het gapende gat even te vergeten… pakte de telefoon en informeerde of het gesprek alsnog door kon gaan. Dat kon, dus ging ik op weg naar het filmhuis. 

On 8 October I went to a big wine estate to pick grapes and heard not really good news about my future employer. The news scattered the dream job. Devastated I went home, where the walls where closing in on me. In heavens name which job shall I take, now it looks like the dream job will not be mine. The only thing I saw, was a gaping hole. Because of the grape picking I cancelled an appointment to talk about voluntary work in the movie theatre. I didn’t cancel the reservation for the movie, so I decided to forget ‘the gaping hole’ for a while… picked up the phone and inquired whether the appointment still could take place. That was possible, so I went on my way to the movie theatre. 

Henk: 

Een goede vriend van me, had de week ervoor gezegd dat ik maar eens naar de film moest gaan… Lumiere wel te verstaan. Een plek om mensen te ontmoeten, een vriendin? Vrijdagavond had ik geen zin in een film… op zaterdag en zondag ook niet. Op maandag wel, dus ging ik op weg naar het filmhuis. 

The week before, a good friend of mine advised me to go to the cinema…. the Lumiere of course. A place to meet new people, a girlfriend? On Friday night a didn't feel like it… not on Saturday or on Sunday. I did fancy a movie on Monday evening, so I went off to the movie theatre.

Veer: 

Het was een kort en gezellig gesprek met de contactpersoon van Lumière. Het zou nog ruim een half uur duren voordat de film zou beginnen, dus besloot ik in de nog lege bar af te wachten. Al peinzend over de toekomst, at ik enkele boterhammen en al peinzend zag ik de eerste bezoekers binnenkomen. Ik registreerde de blote bol van Henk maar was te zeer bezig met het gapende gat, om ook maar iets te voelen. 

With the contactperson from the movie theatre, I had a short and pleasant conversation. It would take about half an hour until the movie starts, so I decided to wait in the still empty bar. Pondering about the future, I eat some breadslices, and pondering I saw the first visitors coming in. I registrated Henks bald head, but I was to busy with ‘the gaping hole’ to feel anything. 

Henk: 

Meteen bij binnenkomst zag ik Veer zitten en voelde me tot haar aangetrokken. Ik koos een plek aan de bar en bestelde een cappuccino. 

When I came in, my eye caught a young lady sitting close to the bar, so I choose a seat on the bar and had a cappuccino. 

De film begint...
The movie starts...

Henk: 

Na de film ging ik naar de bar en bestelde een rode wijn. De onbekende vrouw was nog niet terug uit de zaal. Ik had geen idee waar ze was. 

After the movie I went to the bar and ordered a red wine. The young lady was not back yet and I just wondered where she was.

Veer: 

De film heeft een happy end, maar wel met een dubbele lading… man en vrouw vinden elkaar maar de film houdt in het midden of de vrouw de kanker overwonnen heeft, of niet. Met gemengde gevoelens verlaat ik de zaal. Ik ben niet meer bezig met het gapende gat, maar echt gezellig voel ik me ook niet. Toch ga ik aan de bar zitten. 

The movie has a happy end, but with a double meaning… man and wife finding each other, but the movie doesn’t tell the women has conquered her cancer, or not. I am leaving the room with mixed feelings. I am not occupied anymore with ‘the gaping hole’, but I still miss a pleasant feeling. I’m going to the bar after all.

Henk: 

Oh, daar is ze. Ze gaat aan de bar zitten. 

Oh, there she is. She is going to sit at the bar. 

Veer: 

Ik kijk om me heen en zie alleen maar pratende en lachende mensen. Ik ken helemaal niemand en ben niet in de stemming om een gezellig gesprek met een vreemde aan te knopen. Ik spring van de kruk om naar huis te gaan. Op weg naar de uitgang aarzel ik… uit mijn ooghoeken zie ik ‘de blote bol’ aan de bar staan. Zal ik toch maar blijven? 

I look around and I only see talking and laughing people. I don’t know anybody and I’m not in the mood for a chat with a stranger. I jump of the barstool to go home. On the way to the exit, I hesitate… out the corner of my eyes I see ‘baldmen’ standing at the bar. Should I stay anyway?

Henk: 

Ik neem een slok van mijn wijn en zie hoe de onbekende vrouw opspringt van haar kruk en wegloopt. Gaat ze naar huis of naar mijn kant van de bar? Bij de hoek van de bar, zwenkt ze opzij en ja, ze komt mijn kant op. Ze sluit zich aan in de rij om iets te bestellen. Ik besluit aan de stamtafel te gaan zitten. 

I take a sip of my wine and see how and I see the young lady getting up and walk away. Is she going home or to my side of the bar? at the end of the bar she diverts away and yes, she is coming my way. she is going to order something, so I decide to sit at the large table.

Veer: 

Alle stoelen zijn bezet, behalve eentje in de hoek. Wat ongemakkelijk kijk ik rond. Mijn ogen ontmoeten de ogen van ‘de blote bol’. Hij leest een tijdschrift en kijkt zo nu en dan om zich heen. Het is prettig om naar hem te kijken. 

All seats are occupied, except one in the corner. A bit uncomfortable I look around. My eyes are meeting the eyes from ‘baldmen’. He’s reading a magazine and so now and then, he looks around. It is a nice feeling watching him.

Henk: 

Dan gaat ze iets verder op tegenover mij zitten aan een klein tafeltje. Ik voel de spanning aan de binnenkant. Hier moet ik kennis mee maken, maar weet niet hoe... 

And then she sits down at a table right across where I sit. I feel the tension inside. I have to get aquainted, but how...

Veer: 

Het is wel frappant… iedere keer als ik naar hem kijk, ontmoetten onze ogen elkaar! Wat ik precies voel, is moeilijk te zeggen. Het lijkt alsof een gevoel van rust over me heen komt. 

It is striking… every time I’m looking at him, our eyes meet each other! What I’m feeling, is difficult to say. It looks like a feeling of quietness is coming over me.

Henk: 

Ja, die ogen, spannend hoor, iedere keer als ik op kijk van mijn krantje. 

Yes, those eyes, pretty exiting, every time when I look up from my paper. 

Veer: 

Ik realiseer me dat er alleen maar koppels in de bar zijn… echtparen, vrienden en vriendinnen. Geen mensen die alleen zijn, behalve ‘de blote bol’ en ik. 

I realize everybody in the bar is with somebody else… couples, friends and girlfriends. Nobody is alone, except ‘baldmen’ and me.

Henk:
Wij zijn de enige 2 die alleen zijn. Zal ik naar haar toegaan? Ik aarzel…

We are the only two single people. Shall I go over to her? I hesitate...

Veer:
Ik zou graag op hem toestappen en een praatje maken, alleen denk ik niet dat vanavond een geschikte avond is. Wat als ‘het gapende gat’ zich weer aandient en ik het niet van me af weet te schudden? Ik denk dat een andere avond beter is.

I would love to go to him for a chat, but I think tonight is not the right evening. What to do if ‘the gaping hole’ appears again, and I can’t separate myself from it? I think another evening would be better.

Henk: 

Een half uur hebben we beide rondgekeken en hebben onze ogen elkaar ontmoet. Ik aarzel nog steeds. Ik sta op en bekijk de filmposters die overal aan de muur hangen. 

About half an hour we where looking around and our eyes crossed. I'm still hesitating. I decide to get up and have a look ate the posters on the wall.

Veer: 

Ik zie hoe ‘de blote bol’ opstaat en richting de uitgang loopt. Hij bekijkt de posters, maar gaat vast naar huis. Een troosteloos gevoel overvalt me. Ik wil hier niet meer zijn en loop naar de uitgang. In de hal blijf ik staan… het regent nogal en het is zeker een kwartier lopen naar het treinstation. Ik denk niet dat mijn nieuwe wollen vest, blij is met een plensbui. 

I see ‘baldmen’ getting up and walking to the exit. He’s watching the posters and is probably on his way home. A desolate feeling is coming over me. I don’t want to be here anymore and walk to the exit. I stop in the hall… it’s raining pretty hard and the walk to the station takes at least 15 minutes. I'm not sure my new woolen coat is happy with the rain.

Henk: 

In de hal staat de onbekende vrouw besluiteloos naar buiten te kijken. Ik loop langs haar heen, de oprit af. Halverwege de oprit, voel ik hoe hard het regent en blijf staan… 

She is standing in the hal indecisively looking outside. I walk past her into the front area. Halfway I feel the rain ad stop walking. 

Veer: 

Ik wens dat ‘de blote bol’ terugkomt en doe een schietgebedje. Ik zie hoe hij omhoog kijkt en met een hand aan zijn hoofd voelt. Ik hoor hem zoiets zeggen als: oef, wat regent het hard… laat ik maar teruggaan en de bui afwachten. 

I wish ‘baldmen’ would come back. I see him looking at the sky and touching his head. I hear him saying, something like: oef, it’s raining hard… let’s just go back and wait for the rain.

Henk: 

Bij de ingang staat de onbekende vrouw te wachten. “Ga je mee een kop thee drinken”, vraag ik. Een lach breekt door op haar gezicht en haar ogen beginnen te stralen. “Ja”, zegt ze en loopt met me mee naar binnen. 

At the entrance, she is still waiting. I ask her: " shall we have a cup of tea after all?" . A smile appears on her face and her eyes start to shine. " Yes" she says and walks with me to the bar.

Nog geen 3 maand later, zijn we samen in DownUnder :-)

Not even 3 months later, we are together in DownUnder :-)

Ui-Ei

(Onion-Egg)

Vera:

We zijn nu 17 dagen in DownUnder en er is behalve de aankomst, nog geen enkele blog geplaatst! We hebben een wandeling over de golfbreker (Nobbys Head) gemaakt... een uitzichtpunt beklommen bij het strand (Nelson Bay)... geluncht in een strandhuis met weergaloos uitzicht over de oceaan... een boottocht gemaakt door de haven van Sydney... een trip gemaakt door het grootste wijngebied van Australië (The Hunter Valley)... een boerderij bezocht met melkkoeien... waar blijven de blogs? 

Now we are 17 days DownUnder and except the arrival, no blog have been published! We made a walk over a breakwater (Nobbys Head)... climbed a viewpoint by the beach (Nelson Bay)... lunched in a beachhouse with stunning view over the ocean... we have sailed through the harbour of Sydney... made a trip through the biggest wineregion from Australia (The Hunter Valley)... have visited a dairy farm... where are the blogs?

Henk:
Te druk hé. Ervaren, daar gaat het om!

To busy hé. Having experiences, that's all that counts!

Vera:
Thuis bij Annie&Matt zijn we alle 4 als een ui.. we ontdoen ons van laagjes, zoals het pellen van een ui. Ik bedoel niet, lagen met kleding :-) Het zijn de emotionele lagen! Na een dag sightseeing is het weer tijd om te pellen! DownUnder in ons zelf! 

At home by Annie&Matt the four of us, we are as an onion... we get rid of layers, like peeling an onion. I don't mean, layers of clothes :-) It is the emotional layers! After a day sightseeing it is time again for peeling! DownUnder in ourselves!

Henk:

Ja, heel speciaal, zoals bij vorige gelegenheden waar Annie&Matt en ik bij elkaar waren, gebeuren er prachtige dingen met ons vieren! Vera is een deel van het geheel, schitterend en ontroerend... Tevens een enorme verdieping van onze relatie. Vera heeft inmiddels haar Reiki 1 initiatie van mij ontvangen, een geweldige ervaring voor ons beiden.

Yes, really special, like with other occasions Annie&Matt and I where together, beautiful things happen with the four of us! Vera is part of the gang, beautiful and touching... And also a deepening of our relationship. Vera received her Reiki 1 initiation from me, a fabulous experience for both of us.

Vera:

Bijzondere dagen! Alle 12 eieren van een doosje, blijken een dubbele dooier te hebben. Tweelingeieren. Dat brengt vast geluk! We kopen een Ozlot :-) De trekking is dinsdagavond (22/1) en we hebben 10 kansen op 15 miljoen Australische dollars. 

Special days! All the 12 eggs from a box, appear to have a double yolk. Twineggs. It will bring luck! We bought an Oz lottery ticket :-)The draw is Tuesday evening (22/1) and we have 10 chances in 15 million Australian dollars. 

Geld of geen geld... gelukkig zijn we (JA zegt Henk) ! De blogs komen wel als we weer thuis zijn... :-)

Money or no money... happy we are (YEP says Henk)! Blogs will come later if we are home again... :-)

10 time zones in 26 hours!

Vera:
Begin oktober heb ik Henk ontmoet en al vrij snel kwam de vraag: "In januari ga ik een maand naar Australië. Ga je mee?" Het was even nadenken - nieuwe baan die nog niet eens begonnen was, opzeggen of onbetaald verlof opnemen, en wat te doen als ik dat onbetaald verlof niet krijg - enfin, ik kreeg onbetaald verlof, dus HOERA, we gaan samen DownUnder. Om dat te vieren, heeft een kapper extensions bij me gezet. Niemand heeft het opgemerkt :-( uitgezonderd Henk :-), maar ik geniet iedere dag van die dikke volle bos haar in mijn nek. Het is echt haar, afkomstig van iemand uit India en ik stel me zo voor dat er daar ergens iemand rondloopt met wat geld op zak, maar wel met een kaal hoofd :-)

Henk:

Na de ontmoeting met Vera en onze eerste stapjes op het liefdespad was het voor mij duidelijk dat ik Vera mee moest vragen naar Oz, mede omdat Annie dat al riep toen ik er met haar over begon. Dus Veer mee naar Australië! Naarmate de datum korter bij kwam en wij dichter bij elkaar kwamen werd het verheugen alleen maar groter.

Vera:
Early October I met Henk and pretty soon he said: "In January I'll be going to Australia for a month. Do you want to go with me?" After some consideration - my new job which hasn't even started... shall I cancel it or taking unpaid vacation, and what to do if I don't get the unpaid vacation? - anyway, I got the unpaid vacation, so HURRAY, we are going DownUnder together. To celebrate, a hairdresser put extensions in my hair. Nobody noticed :-( except Henk :-), but I enjoy the thick, full hair in my neck every day. It's real hair, coming from somebody in India, and I imagine somewhere someone is walking around with some money in her pocket, but with a bald head :-)

Henk:
After meeting Vera and our first babysteps as lovers it was clear to me I should ask Vera  to come along to Oz, also because Annie said the same thing when I reased the subject. So together with Veer to Australia! As the date came closer and closer and we go closer together, the joy just increased.

Vera:
Ik ben nog nooit buiten Europa geweest. Voor Henk is het de 3de keer dat hij naar Australië gaat. En vanuit Australië bezocht hij Bali, Nieuw-Zeeland en Tasmanië, dus ik ga met een bereisde man op stap :-)

I was never before outside Europe. For Henk it is the third time he went to Australia. And from Australia, he visit Bali, New-Zealand and Tasmania, so I'm traveling with a widely traveled man :-)

Vera:
We vliegen dinsdag 1 januari 20.45 uur vanaf vliegveld Dusseldorf. Wat ik aan het doen ben? De laatste veranderingen aanbrengen in een blog voor 'Boerderij' en deze versturen naar mijn redacteur. Oudejaarsavond heb ik ook al zitten typen tot een uur of 11... ik ben soms echt gezellig :-) 

We flew Tuesday 1st January 20.45 from Dusseldorf Airport. What am I doing? I'm writing the last changes in a weblog for 'Boerderij' (Farm, a Dutch agricultural magazine) and send it to my editor. New Year's Eve I even was writing until about 11... sometimes I'm really entertaining :-)

Vera:
We vertrokken met bijna een uur vertraging naar Dubai. Vreemd om 's avonds rond de klok van 11 nog een maaltijd te nuttigen. Om 4 uur 's nachts landen we in Dubai, waar het 7 uur 's ochtends is. De nacht is voorbij en dat zonder geslapen te hebben! Ik voel me net als de foto, wat wazig.

Henk:
Voor mij was het wat minder erg... niet echt geslapen maar wat meditatie en een filmpje (Batman) gaf me een iets minder geradbraakt gevoel dan Veer.

Vera:
We left with almost an hour delay to Dubai. Strange having dinner late in the evening (23.00). At 4.00 were landing in Dubai where it is 7.00 in the morning. The night has gone without having slept! I'm feeling a little bit hazy, like the photo.

Henk:
For me it was not that bad... not really sleeping but some meditation and a movie (Batman) gave me a less broken feeling as Veer was feeling.

Wachten op het vliegtuig naar Sydney.

Waiting for the plane til Sydney.

Skyline Dubai

Almost Yin-Yang

Het vliegveld van Bangkok. Opnieuw gaat de tijd 3 uur vooruit.

The airport from Bangkok. Time is setting ahead again for 3 hours.

Vera:
Eindelijk, 10 uur later, zijn we in Sydney waar de klok weer 4 uur vooruit gezet moet worden. Het is donderdag 3 januari. Ik ben alle begrip van de tijd kwijt en realiseer me, na enig nadenken, dat 2 januari wel een erg korte dag is geweest!

Finally, 10 hours later, we are in Sydney where the clock is 4 hours ahead. It is Thursday 3 January. I lost the feeling of time and realising, after some thinking, 2nd January was a very short day!

Vera:

Dit wazige gevoel en de adrenaline van alle nieuwe indrukken, zorgt de nachten erna voor een onrustige slaap. Dit is dus jetlag! Weer een ervaring rijker!

This fuzzy feeling and the adrenaline of all new impressions, gives some restless nights afterwards. So this is jetlag! Another new experience!

Vera:
Na een gebakken eitje en een verkwikkende douche in het appartement van Annie&Matt in Sydney, is het tijd voor... nee, we gaan nog niet naar bed. We gaan eerst naar de vismarkt :-)

After baked eggs and a refreshing shower in Annie&Matt's apartment  in Sydney, it is time to... no, we are not going to bed. First we are going to the fishmarket :-)

Vera:

5 kilo garnalen worden er gekocht, voor de party van Matt die 5 januari 70 wordt. Wat geweldig dat Henk en ik op die party mogen zijn, en dat mijn verjaardag ook gevierd zal worden :-) 

10 pounds of prawns have been purchased for Matt's party, who will be 70 on the 5th January. How wonderful Henk and I are able to join the party, and my birthday is celebrated too :-) 

Vera:

Het voelt wat licht in mijn hoofd. Droom ik, of staat daar echt een pelikaan, buiten bij de vismarkt?

I'm a bit dizzy in my head. Am I dreaming, or is there really a pelican standing outside the fishmarket?

Vera:

Hier zijn ze dan... de mensen waarvoor we in Australië zijn... Annie&Matt Kropman. Hun huis staat in Warners Bay, dicht bij Newcastle, ongeveer 2 uur rijden boven Sydney. Op het balkon aan de voorkant van het huis, dat in de schaduw ligt, is het heerlijk bijkomen.

Here they are... the people we went to Australia for... Annie&Matt Kropman. Their house is in Warners Bay, near Newcastle, about 2 hours driving north from Sydney. On the balcon at the front of the house, is it lovely to recover.

Henk:

Na een jaar of zo in Maastricht te zijn geweest, was het fantastisch om weer bij Annie&Matt te zijn.We vielen elkaar in de armen en een knuffelpartij volgde. Weer thuis!

After being in Maastricht for a bit more than a year it was awesome to be with Annie&Matt again. We fell in each others arms and hugged for a while. Home again!

 

Vera:

"Ik wil niet op de foto, Henk. Wat een vermoeid gezicht! Gaan we nu eindelijk slapen!"

 "I don't want to be on the photo, Henk. What a tired face! Can we finally go to sleep?"